«Ένα παιδί ποτέ δε θα σου πει: «Είχα μια δύσκολη μέρα. Έλα να μιλήσουμε» Θα σου πει όμως… «Θα έρθεις να παίξουμε;»’(Lawrence Cohen)
Τα «βοηθητικά (θεραπευτικά) μας εργαλεία» λοιπόν σ αυτό το ταξίδι τα οποία θα συντελέσουν και αυτά με τη σειρά τους στη θετική έκβαση της ιστορίας μας, δε θα μπορούσαν να είναι άλλα πέρα από τη θεραπευτική προσέγγιση που ακολουθούμε έχοντας ως κύριο μέσο τι άλλο…?Ασφαλώς και το πιο ευχάριστο και οικείο για αυτά τρόπο ..το παιχνίδι (συμβολικό, , παιχνίδι ρόλων, δραματοποίηση) και τις τεχνικές δημιουργικής έκφρασης τα οποία αποτελούν την κυριότερη φυσική και αβίαστη διαδικασία μάθησης και το αμεσότερο μέσο απελευθέρωσης του παιδιού από άγχη, φόβους, συγκρούσεις, εντάσεις.
Με αυτό τον τρόπο τα παιδιά νιώθουν εμπιστοσύνη και ασφάλεια προς το θεραπευτή, κατανοούν αυτά που νιώθουν, βρίσκουν λύσεις, τροποποιούν τη συμπεριφορά τους και προσαρμόζονται καλύτερα στο περιβάλλον τους. Εξάλλου όπως έχει επισημάνει και μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στον χώρο της Εξελικτικής Ψυχολογίας ο Jean Piaget “Το παιχνίδι είναι η απάντηση στο πως αποκτιέται το κάθε τι καινούργιο’’.
Παράλληλα, το παιδί απελευθερώνεται συναισθηματικά από εντάσεις και κερδίζει ένα πολύτιμο εργαλείο σε έναν κόσμο που οι δυσκολίες δεν εκλείπουν∙ την ψυχική ενδυνάμωση.
Κατά την διάρκεια των συνεδριών ,δίνεται στο παιδί η ευκαιρία να δουλέψει με όποιες μεθόδους/υλικά επιθυμεί, για παράδειγμα τον δίσκο με την άμμο και τα σύμβολα, την πλαστελίνη, τα μουσικά όργανα, την κίνηση, τις ιστορίες, τις γαντόκουκλες (puppets), την ζωγραφική ,το κουκλοθέατρο κλπ. Αυτή η ευκαιρία για παιχνίδι και δημιουργικότητα, επιτρέπει το παιδί να διερευνήσει τον εαυτό του σε συνειδητό και ασυνείδητο επίπεδο.