Η διαγνωστική κατηγορία διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (ΔΑΔ), (PDD στα αγγλικά) αναφέρεται σε μια ομάδα πέντε διαταραχών που χαρακτηρίζονται από καθυστερήσεις στην ανάπτυξη των πολύπλοκων βασικών λειτουργιών, όπως είναι η κοινωνικοποίηση και η επικοινωνία . Οι γονείς μπορεί να παρατηρούν συμπτώματα ΔΑΔ ήδη από το νηπιακό στάδιο και, συνήθως, η εμφάνιση αρχίζει πριν από τα τρία έτη. Η ΔΑΔ από μόνη της δεν επηρεάζει το προσδόκιμο ζωής . Ο όρος εισήχθη από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία (APA) το 1980.
Οι διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές είναι οι εξής:
- Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή Μη Προσδιοριζόμενη Αλλιώς (ΔΑΔ-ΜΠΑ) ή (PDD-NOS), η οποία περιλαμβάνει τον άτυπο αυτισμό, και είναι η πιο κοινή
- Αυτισμός (η πιο γνωστή κατηγορία)
- Σύνδρομο Asperger
- Σύνδρομο Rett και
- Αποδιοργανωτική διαταραχή της παιδικής ηλικίας
Οι τρεις πρώτες από αυτές τις διαταραχές είναι κοινώς γνωστές ως διαταραχές του φάσματος του αυτισμού. Οι δύο τελευταίες διαταραχές είναι πολύ πιο σπάνιες, και μερικές φορές τοποθετούνται στο φάσμα του αυτισμού και μερικές φορές όχι.
Συμπτώματα
Τα συμπτώματα της ΔΑΔ μπορεί να περιλαμβάνουν προβλήματα επικοινωνίας, όπως:
- Δυσκολία στη χρήση και κατανόηση της γλώσσας
- Δυσχερεια συσχέτισης με ανθρώπους, αντικείμενα και γεγονότα. Για παράδειγμα, έλλειψη βλεμματικής επαφής ή σκόπιμης συμπεριφοράς
- Ασυνήθιστη ενασχόληση με παιχνίδια και άλλα αντικείμενα
- Δυσκολία με τις αλλαγές στη ρουτίνα ή στο γνώριμο περιβάλλον
- Επαναλαμβανόμενες κινήσεις του σώματος ή πρότυπα συμπεριφοράς, όπως το φτερούγισμα των χεριών, το στριφογύρισμα των μαλλιών, το ρυθμικό χτύπημα των ποδιών ή και πιο σύνθετες κινήσεις
Επίπεδα
Τα παιδιά με ΔΑΔ διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό σε ικανότητες, ευφυΐα, και συμπεριφορές. Μερικά παιδιά δεν μιλούν καθόλου, άλλα μιλούν με περιορισμένες φράσεις ή συνομιλίες, καθώς και ορισμένα έχουν φυσιολογική γλωσσική ανάπτυξη. Συνήθως εμφανίζονται στερεοτυπικές δεξιότητες στο παιχνίδι και περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες. Επίσης εμφανίζονται ασυνήθιστες αντιδράσεις σε αισθητηριακές πληροφορίες – όπως σε δυνατούς θορύβους, φώτα.
Διάγνωση
Η διάγνωση γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας. Ορισμένοι κλινικοί χρησιμοποιούν την ΔΑΔ-ΜΠΑ (PDD-NOS), ως “προσωρινή” διάγνωση για παιδιά κάτω των 5 ετών, όταν για οποιονδήποτε λόγο υπάρχει μια διστακτικότητα για τη διάγνωση του αυτισμού. Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες για αυτό: τα πολύ μικρά παιδιά έχουν περιορισμένη κοινωνική αλληλεπίδραση και ελάχιστες αρχικές επικοινωνιακές δεξιότητες. Γι αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να διαγνώσει κανείς τις ηπιότερες περιπτώσεις του αυτισμού στα νήπια. Η σιωπηλή παραδοχή είναι ότι μέχρι την ηλικία των 5, οι ασυνήθιστες συμπεριφορές είτε θα επιλυθούν είτε θα αναπτυχθούν σε διαγνώσιμο αυτισμό. Ωστόσο, ορισμένοι γονείς βλέπουν την ετικέτα ΔΑΔ σαν έναν ευφημισμό για τις διαταραχές του φάσματος του αυτισμού, κι αυτό αποτελεί πρόβλημα διότι η ταμπέλα αυτή τους κάνει πιο διστακτικούς στο να ζητήσουν βοήθεια με Πρώιμη Παρέμβαση.
Πηγή:http://en.wikipedia.org/wiki/Pervasive_developmental_disorder